Vertrek 8 juni 2014

Na alles te hebben ingepakt, 100 x te hebben gecontroleerd of het er wel in lag of niet, camper gecheckt op water, gas en inhoud, eindelijk om 09.15 uur vertrokken richting Zuid-Frankrijk. Eerst natuurlijk langs de Ed en Greet, want ook zij gaan met ons op avontuur. Zullen ze het voor elkaar hebben ?
Jaren geleden was er op de TV bij een of ander reisprogramma, naar ik meen van Ursul de Geer, een paar ouwetjes die met hun antieke camper, Frankrijk onveilig maakten. Hun naam, de Bakkertjes, kregen al snel bekendheid en was op de werkplek het gesprek van de dag. Wel nu, we hebben dus een opvolging en het zijn de ‘Muldertjes’ geworden.
Ed en Greet beginnen vol spanning aan dit avontuur. Na de aanschaf van een camper, ging het gesprek al snel over een vakantie naar Frankrijk. Maar eerst moest ‘Edshome’ op functionaliteit worden getest. Daarvoor gingen wij, aan de weken hiervoor afgaand, gezamenlijk naar de camping van Staatsbosbeheer in Zeewolde. Ed kwam al snel tot de conclusie dat een boven slaper toch niet helemaal ideaal was, dus een supersonisch 2 persoonsbed werd gecreëerd in het zitgedeelte. Een fantastisch 2 persoonsmatras werd aangeschaft, het leek wel een bed uit het paradijs. Het was een kroon op het werk, of…..
De rit naar Frankrijk begint goed. Het is prachtig weer en de temperaturen lopen aardig omhoog.
Via kruip, sluip en boerenland weggetjes, maakten wij een koffiestop in de omgeving van Brugge.
Om het geheel nog gezelliger te maken werd muziek gedraaid uit de jaren 70 – 80 met onder andere Meatloaf, The Stones, en ACDC, kortom een heerlijke krijsbende.
Onze huisvriend Chico vermaakte zich opperbest. Hij liep onaangelijnd, maar bleef in de directe omgeving van de camper.
Na een enerverende tocht, naderen wij de bestemming, namelijk Duinkerken. Nu zaten er net de feestelijkheden 70 jaar D-Day erop en waren wij dus niet de enige die met een camper rondreden. Honderden, nou…misschien wel duizenden Fends, Dethless, Hymers en noem ze maar op, zochten een plekje voor de komende overnachting. Op het geplande terrein stond een aardige dikke Fransoos die mij wenkte…..Complet..was het enige wat ik verstond, in de chaos van parkerende en geparkeerde campers. Er zat niks anders op, dan achteruit rijdend de parkeerplaats te verlaten. Achter mij stond Ed, die het snel begreep dat wij daar niet konden staan…..maar hoe kom je her weg, met een rij van die dikke campers achter je? Gelukkig ontstond er een ‘gaatje’ waardoor het mogelijk was om de ontsnappen aan deze heksenketel.
En dan….op zoek naar een volgende plek. Op ‘Tommie’ hadden we een Appie gedownload met camperplekken. In overleg besloten wij om de eerst volgende te bezoeken, die op een afstand van ongeveer 60 km van deze aflag. Hij lag in de goede richting van de volgende rit. Na een uurtje rijden arriveren wij op de camperplek van Escalles. Even nog voor de duidelijkheid, het is zondag, het is ongeveer 25 graden aan het einde van de dag, je hebt ruim 360 km gereden, je kwam op een camperplek die ‘complet’was, de winkels zijn dicht, Ed’s little ‘tankie’ was zo goed als leeg en waar kom je in terecht……….in een grandioze hooiberg met duizenden spelden…..wat een giga drukte daar langs de kust. Dan maar rechts omkeert. Een kilometer of wat terug lag een parkeerplaats, die ruimte bood aan onze campers. Het is een relatief rustige stek nabij een molen zonder wieken. Voor ons een mooi wandelgebied……..Ons bivak werd geslagen.
Heerlijk genieten van de ondergaande zon met een glaasje wijn, deed ons snel de vermoeiende dag vergeten. Nog even werd het spannend. Een nogal uit de kluiten gewassen dikke Belg toonde zijn belangstelling voor onze huisvriend Chico, die uitgeteld naast ons in het gras lag te slapen. De man liep op de hond toe en was voornemens om hem wakker te maken, kennelijk om met hem te knuffelen. Nou weten jullie, wat hij niet weet, dat Chico niet van vreemde kostgangers houdt, dus deze brave borst maar even verteld dat hij dat maar niet moest doen. Toch bleef de man aandringen en naderde onze vriend op zo’n 40 cm. Wederom gewaarschuwd doch de man dacht daar kennelijk toch anders over. Op het moment dat hij een centimeter dichterbij kwam, kwam de kop van Chico omhoog en toonde zijn gebit aan de brave borst met een zware brom. De Belg kwam tot inkeer en besloot toch maar om door te lopen…….pffff.
We sloten de avond gezellig af.