14e reisverslag Villegusien-le-lac, 08-09-2013

14e reisverslag, Villegusien-le-lac, 08-09-2013.

Het is midden in de nacht en buiten is het stikke donker. Ik kan geen hand voor ogen zien, maar hoor wel de regendruppels hard op de tent beuken. Jeetje…..wat nou, blijven we droog of moeten we gaan verkassen.
Gelukkig staan we bovenop een top van een heuvel en het water stroomt over de grind paden naar lagere delen. Wij staan goed. Ook de motoren staan stevig op de rotsachtige onderbodem.
De temperatuur is enorm gezakt. Ikzelf denk dat het een graad of 5 is. In het schijnsel van mijn zoeklicht kan ik de wasem van mijn adem zien. Mijn maatje slaapt als een os en is druk bezig met het omzagen van een oerwoud. Hij heeft kennelijk niet door wat er buiten afspeelt.
Ondanks alles doe ik even een ‘sanitaire stop’ buiten de tent en vlucht daarna mijn warme slaapzak weer in. Jeetje……hoe moet dat verder de komende dagen.
De nacht duurt nog lang en af en toe val ik vanwege het getik op het tentdoek van de regendruppels in slaap.
Even later schrik ik wakker van het geluid van een “Oehoe”. Het is een grote bosuil die zich schuil houdt in een boom vlak bij onze tent. Ik hoor geen gekletter meer van regen en besluit mijn slaapzak te verlaten voor een korte inspectie buiten.
Het is inmiddels 07.15 uur en DROOG !!
Ik pak mijn pannetje om water te gaan halen voor de koffie. Het is stil en verlaten op de camping. De regen heeft mooie geultjes achter gelaten in het zand/grind van het pad dat naar beneden loopt in de richting van de douche en toiletten. Nadat ik het water en de dagelijkse verplichtingen ten aanzien van mij zelf heb voldaan, loop ik weer teurg naar de tent. Mijn kompaan ligt nog lichtelijk in coma. Ik pak mijn overheerlijke luie stoel en steek het gas aan. Terwijl ik rustig wacht op het kokende water krijg ik “bezoek” van een eekhoorn. Het beest is kennelijk blij mij te zien en rent meerdere keren vlak langs mij heen, kennelijk om mij nader te bestuderen. Dan vindt hij een groen eikeltje, steekt dat met zijn twee pootjes in z’n bek en gaat er dan als een haas vandoor.
De koffie is klaar en m’n maatje is wakker. Hij vertelt ook wakker te zijn geworden van de heftige regenval afgelopen nacht.
Maar wat nu. Het is nu droog en de zon komt langzaam maar zeker tevoorschijn. We overleggen wat we zullen doen, want er staat nog 1 camping op het menu en wel in Metz. Via de buienradar op het internet komen we erachter dat het weer in Noordelijke richting alleen maar slechter gaat worden. Na lang wikken en wegen nemen we het besluit om de resterende reis met een dag in te korten. We vertrekken straks naar Villegusien-le-lac, naar motel St. Michel en de volgende dag rijden we door naar Metz. In Metz nemen we dan nog een hotelletje en de dag daarna naar Hoscheid. Alleen moest dan het laatste hotel 1 dag eerder geboekt worden. Dat doen we dus.
Langzaam maar zeker wordt het warmer. Het is inmiddels 10.30 uur en de tent is aardig droog. We besluiten alles te gaan inpakken en te gaan rijden. Nadat alles op de motoren was geladen, begonnen wij aan de afdaling op de camping. Bij de receptie werden we uitgezwaaid door onze tijdelijke gastvrouw.
Dan vervolgen wij weer onze reis. Het is en blijft droog en de zon komt steeds vaker door. De temperatuur is beduidend koeler dan de dagen daarvoor. Het is rond de 22 graden en lekker om te rijden. De motoren laten ons niet in de steek en snorren als vanouds onder ons. De rit gaat grotendeels door een natuurgebied bestaande uit bossen. Het is koel in het bos en best wel oppassen in de bochten. Het wegdek is hier en daar nog nat en overal ligt los grind. ’s Winters strooien de Fransen weinig tot geen zout maar grind over de wegen. En zomers heb je daar als motorrijder nog de naweeën van.
Het is inmiddels 15.25 uur geworden en we zijn aangekomen bij ons nieuwe verblijf. Alles is nog dicht en de receptie gaat pas om 16.00 uur open. We nemen plaats op het terras van het restaurant. Enige jaren geleden zat ik op dat zelfde terras te internetten, dus ook nu maar de laptop gepakt. Helaas…..geen wifi. Dan maar even rondkijken. Even voor 16.00 uur komt er een oude auto het parkeerterrein opgescheurd. Een vrolijke man zwaait en begroet ons met “Bonjour”. Ik herkende de man uit het verleden als de uitbater van het motel. We werden vervolgens binnen gelaten en kennelijk had hij op onze komst gerekend. Monsigneur De Sjong? Vroeg hij belangstellend…. Qui, qui messieur Le Jeune…..Ah…het kwartje viel. De man gaf ons de sleutel van kamer 18, een kamer met een grote badkamer grapte hij ons toe. Eenmaal op onze kamer was er niets anders dan vroeger, klei n maar fijn en we konden slapen.
Nadat we alles in de kamer hadden gelegd besloten we toch nog even door te rijden naar Langres. Dat ligt op zo’n 20 minuten rijden van het Motel. We zijn net onderweg of de eerste regen valt uit de bewolkte hemel. “Dit wordt niets, laten we maar terug keren”. Dus…helaas van deze tocht afgezien en de motoren richting Motel aangespoord. We komen nog redelijk droog aan en gaan vervolgens het restaurant binnen om daar maar te gaan eten en wat te drinken.
Na een heerlijk maal besluiten wij terug te gaan naar de kamer voor het schrijven van een stukje. Via de wifi proberen we weer verbinding te krijgen. Het lukt, maar om 22.00 uur is de verbinding plots verbroken. Even verhaal halen bij de uitbater. Buiten gekomen horen en zien we de auto van de uitbater het parkeerterrein afrijden. Hij zal toch niet……..??? Ja hoor, de wifi is uit. Verder schrikken wij ons rot…..slapen we in een bordeel. De vensters van de slaapkamers zijn groen verlicht………We moeten gaan slapen. Nou tot morgen dan maar weer.