30-08-2013, 7e reisverslag

30-08-2013 Oradour sur Glane / Le Monteletang

Vandaag heerlijk wakker worden met het zonnetje op de tent. Snel koffie gemaakt en heerlijk voor de tent zitten genieten van de mooie dingen in de omgeving. Na een heerlijk ontbijt besloten om de grote was maar eens te doen. Even daarna wapperde op een lijntje onze sokken, shirts,broekjes en handdoeken in de zon. Wat een preachtige dag. Maar was op 10 juni 1944 ook niet zo’n dag die als deze begon?
We besloten op onze motoren een bezoek te brengen aan het dorp Oradour sur Glane, of liever gezegd “het openlucht museum”. Vlak bij het dorp konden we de motoren parkeren. Het was heerlijk warm en de motorkleding konden we opbergen in dekoffers. Vervolgens zijn we via een soort ondergronds museum naar het dorp gelopen.
Het was akelig stil. De eerste aanblik van het dorp doet je versteld staan van het geweld wat hier gebruikt is. De straten liggen er verlaten bij en de woningen zijn grotendeels verwoest. Een tramlijntje getuigt nog van vergane glorie uit die tijd. De woningen zijn grotendeels door brand verwoest.
Op de bewuste 10 juni 1944 kwamen de nazi’s door het dorp. Even daarvoor, op 2 juni was de bevrijding in gang gezet. De nazi’s trokken zich terug en kwamen bij toeval langs het dorp. Het verhaal gaat dat volgens hen door een inwoner van het dorp een officier bij een aanslag om het leven zou zijn gebracht. De nazi’s zonnen op wraak. Alle mannen, vrouwen en kinderen uit het dorp werden opgepakt. De vrouwen en kinderen werden gescheiden van de mannen. De vrouwen en kinderen werden onder gebracht in de kerk. De mannen werden op gesloten in schuren. In de middag zou een soort explosie de inleiding zijn geweest van de gruweldaad. Alle mannen werden in de schuren met mitrailleurs dood geschoten. De kerk werd afgesloten en via de ramen werden fosfor granaten naar binnen gegooid. Op 3 personen na kwamen alle inwoners van het dorp om het leven. In totaal kwamen ongeveer 643 mensen om, waarvan 193 kinderen. Het jongste kind was 4 maanden oud. Een man en een vrouw hebben het drama overleefd en 1 inwoner was buiten het dorp aan het werk.
Wat daar heeft afgespeeld is werkelijk met geen pen te beschrijven. Bovendien bleek na de gruwel actie van de nazi’s dat het om een verkeerd dorp ging. Een dorp met nagenoeg dezelfde naam zou de schuilplaats zijn geweest van het verzet.
Na dit indrukwekkende bezoek zijn wij de bossen in de omgeving van Limoges ingetrokken. Twee jaar geleden is Dirk in het dorp Saint Moreill geweest en heeft daar samen met Ed, verbleven in hotel Le Monteletang bij Noud en Edith. Dit is een stel uit Purmerend dat daar 15 jaar geleden een hotel is begonnen. Na een prachtige rit door de bossen en enig speurwerk, kwamen wij bij het hotel uit. Eigenaar Noud zat heerlijk op het terras in de zon te genieten van zijn welverdiende pensioen. Bij aankomst zagen wij een groot bod staan bij de ingang met daarop “En Vente”en “Te koop”. Na het parkeren van de motoren kwam Noud op ons afgelopen en maakte zichtbaar zorgen om het uiterlijk van de brute motorduivels. Eenmaal na het openen van het vizier van de helm van Dik, slaakte hij een zucht van verlichting en herkende hij hem meteen. Het was een warm onthaal.
Kort hierop kwam Edit terug bij het hotel. Zij was even bij de buurvrouw geweest die tegen over het hotel een huis had gekocht. In de tijd dat Ed en Dirk daar verbleven stond dat al te koop.
Noud vertelde dat zijn paradijs met 5 ha grond erbij te koop staat voor 450.000 euro, maar voor minder kan het ook weg. Het hotel bezit 10 kamers en kan plaats bieden aan ongeveer 26 personen. Dus mocht u geïnteresseerd zijn…….geef ons makelaars even een belletje en voor de rest zie onze foto s.
Edit vloog Dirk om zin nek en begroette hem met drie dikke pakkers. Zij vroeg zich af waar Ed was. Zij kon niet geloven dat hij zijn motor had verkocht. Er volgde een gezellige avond die werd afgesloten met een uitnodiging om de dag erop te komen eten.
Hierna verlieten wij Le Monteletang en via een bochtig bos parcours op aanwijzing van Noud kwamen wij diep in het donker op de camping aan.
Bij de camping aangekomen bleek alles dicht te zijn. Eerder hadden wij al contact gemaakt met de ouwe beheerder die niet zo erg medewerkend was. Ook dit maal sprak de man ons aan en vroeg wat wij kwamen doen. Wij uitleggen dat wij op plaats 13 stonden, maar nee hoor…..we moesten inschrijven om op de camping te komen…..uiteindelijk begreep hij het en werd het toegangshek geopend…..en voor alle duidelijkheid, het ligt echt niet aan onze Franse taal!!!!!
“Bis Morgen”